Zgon

nikt nie wie jak było na prawdę

i nikt się nie dowie

czas zasnął w tym miejscu

i choć myślą płynie dalej

tak na prawdę trwa

i trwa

i płynie wirując

to nie ja zamykam drzwi przed wszystkim

białą emalia w wyprawioną szybą

o godzinie szóstej minut trzy

odeszła od ściany ukazując szparę

szpara ta wyostrzając światło

padłą na coś co było twarzą

zgon nastąpił natychmiastowo